دیالکتیک تنهایی

بمن بگو، بگو،چگونه بشنوم صدای ریزش هزار برگ را ز شاخه‌ها؟بمن بگو، بگو،چگونه بشنوم صدای بارش ستاره را ز ابرها؟من از درخت زاده‌امتو ای که گفتنت وزیدن نسیم‌هاست بر درخت‌هابمن بگو، بگو،درخت را که زاده است؟مرا ستاره زاده استتو ای که گفتنت چو جویبارهاست، جویبارهای سردبمن بگو، بگو،ستاره را که زاده است؟ستار دیالکتیک تنهایی...

خاکم غرقاب خون است و اندوه در ریشه هایم جا خوش کرده است و در تعلیم امید جز انعکاس، ضعف بر پیکر خویش،چیزی عایدم نشد.پاسوز سیگارهای معلول و شراب های فاسد،تسکینی برای این همه درد نمی یابم.هوشیاری ام را از دست نمی دهم و این تحملم را کم کرده است ،فکر میکنم رنجی که بر من مقدر شده است، مرا رها نخواهد کرد.د دیالکتیک تنهایی...